Zaman zaman hissedersiniz. Hayatınızda herşey düzgün giderken birden aksilikler zorluklar, sorunlar üstüste gelmeye başlar. Bir tarafınız hatta ” Teker teker gelin üstüme” diye isyan eder. Shakespeare’in bir lafı ne kadar güzel anlatır bu durumu
“Şanssızlıklar asla tek başına gelmezler”
Ben bu dönemlere imtihan dönemleri derim. Gerçek gücünüzün ne olduğunu anlama imtihanı. Evren sanki size kendi gücünüzü göstermek için kurgulamıştır.Birileri yukarıdan “Bakalım bunu da kaldırabilecek mi?” diye gözlüyor gibidir.
Gerçekten kendinizi çaresiz, güçsüz bir şekilde uçurumun eşiğinden yuvarlanmaya başlamış gibi hissedersiniz.Esasında büyük insanların hikayelerinde böyle bir dönem geçirmiş olmaları ortak bir nokta gibi. Bir çoğu bu dönemlerden sonra gerçek güçlerinin farkına varıp dünyayı değiştirecek işlere imzalarını atmışlar.Böyle bir durumda iki adet şıkkınız var:
Birincisi, en dibe çöküp, orada kaderinize küsüp hayatınızın bundan sonrasını kendinize, hayatınıza acıyarak geçirmek.İkincisi ise savaşçı ruhlara göre olanı. Bu durumun bize gösterdiği dersi alıp, silkelenip ayağa kalkarak, eskisinden daha güçlü olarak yeniden başlamak.Yani bu kötü durumlar silsilesini, kendini tanıma ve gerçekleştirme fırsatı olarak kullanmak.İnsanoğlu sıkıntısız ve kolay yaşamlarda kendi gücünün sınırlarını bilemez. Önemli olan bu tip durumlarda kendini ortaya koyabilmektir.
İyi denizciler fırtınalı denizlerde yetişir
Bu konuya uygun çok beğendiğim bir hikaye var.Birgün bir çiftçinin yaşlı eşeği kuyuya düşer. Yaşlı eşek düştüğü kuyunun içinden acı acı bağırmaya başlar ve saatlerce bu durum böyle gider. Çiftçi de eşeği derin kuyudan nasıl çıkarırım diye bir oraya bir buraya sorar, düşünür, kaşınır, taşınır. Sonunda eşeği çıkarmanın mümkün olmadığına karar verir ve eşek de yaşlı olduğu için daha çok acı çektirmeyeyim mantığıyla kuyuyu toprakla örtmeye karar verir. Komşularını çağırır ve beraberce kuyuya toprak atmaya başlarlar.Zavallı eşek önce ne olduğunu anlamaya çalışır ve kendini kuyuya gömdüklerini anlayınca acı dolu haykırmaya başlar. Bir süre sonra eşeğin sesi kesilir. Köylüler merakla ne olduğunu anlamak için kuyuya eğilip bakarlar.
Eşek, sırtına düşen her toprakla beraber silkinip inanılmaz bir şeyi gerçekleştirmektedir. Eşek silkelenir, toprağı ardına alır ve yükselen toprağı basamak olarak kullanıp yukarı doğru bir adım atar. Bunun üzerine köylüler toprağı atmaya devam eder ve eşek adım adım yukarı doğru yükselir.
En sonunda da kuyunun ağzına kadar yükselen toprakla beraber eşek kendini kuyudan dışarı atar.Hayat zaman zaman her türlü sıkıntıyı, zorluğu, kiri, pası üstünüze atabilir.
Burada yapılması gereken silkelenip, bu olayları basamak yapıp yukarı doğru bir adım atmaktır. Ne güzel ki, kirleri silkeledikten sonra artık eski siz değil, daha da güçlenmiş bir siz karşınıza çıkar.
Gücünün farkında olan, kendine inanan, önündeki hiçbir şeyi engel olarak görmeyen ve büyük hedefleri olan bir siz.
Sevgiyle kalın
